Ερμώνυμος, Γεώργιος

(Λακωνία 1430; – Παρίσι 1508;). Λόγιος των χρόνων της Αναγέννησης. Ελάχιστες πληροφορίες για τη ζωή του είναι γνωστές. Βέβαιο πάντως είναι ότι μαθήτευσε κοντά στον περιώνυμο φιλόσοφο του Μιστρά, Γεώργιο Γεμιστό-Πλήθωνα. Μετά την κατάληψη του δεσποτάτου του Μοριά από τους Τούρκους το 1460, ο Ε. κατέφυγε στην Ιταλία, όπου υποστηρίχθηκε από τον καρδινάλιο Βησσαρίωνα και σχετίστηκε με την παπική αυλή. Κύρια ασχολία του φαίνεται ότι ήταν η αντιγραφή ελληνικών χειρογράφων. Το 1472 στάλθηκε από τον πάπα στην Αγγλία για εκκλησιαστικές υποθέσεις, εκεί όμως θεωρήθηκε ύποπτος και φυλακίστηκε για αρκετούς μήνες. Το 1476 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του αντιγράφοντας χειρόγραφα και παραδίδοντας μαθήματα ελληνικής. Από τους μαθητές του πολλοί αναδείχθηκαν κορυφαίοι εκπρόσωποι του γαλλικού ουμανισμού, όπως ο Μπεάτους Ρενάνους, ο Ζακ Λεφέβρ ντ’ Ετάπλ και ο περίφημος Γκιγιόμ Μπιντέ, που με συγκίνηση ομολογούσε ότι ο Ε. ήταν εκείνος που του μετέδωσε τον ζήλο για τη σπουδή της ελληνικής γλώσσας και τον μύησε στην ποίηση του Ομήρου. Επίσης μαθητές του Ε. στο Παρίσι υπήρξαν ο Ιωάννης Ρόϊχλιν (ή Καπνίων), εισηγητής των κλασικών σπουδών στη Γερμανία, και ο Έρασμος, ο οποίος όμως με κάποια περιφρόνηση θυμάται αργότερα «τον γερο-’Ελληνα δάσκαλο, πάντοτε πεινασμένο και υπερβολικό στα δίδακτρα». Εκτός από λίγες επιστολές και μερικές μεταφράσεις του από τα ελληνικά στα λατινικά, δεν είναι γνωστά άλλα έργα του Ε. Πολλά από τα χειρόγραφα που αντέγραψε σώζονται σήμερα στις βιβλιοθήκες του Παρισιού και της Bιέννης.